Durmak.
Öylece kalakalmak.
Yelkovanın akrebin eyleminin adı olarak.
Acı ya da huzurdan yoksunluğun adıydı saatlerden uzak yaşamak.
En yakınımda, masamda, duvarda, yerini alabildiği her yerdeki tik tak seslerini duymak.
Sanırım bu benliğimdeki en büyük bağlanmak.
Çünkü en büyük marifeti beni yalnızlıktan alıkoyup bir ufak ses ile kendi kendiliğimi yıkayıp kenara kaldırmak,
Kolumda, uzanabileceğim kadar yakınımda, bir varlık ve canlılığa hitaben her saniye hareketle var olmak,
Ve,
En derinlerimdeki sessizliğiyle en asil görevi iken, sessizce haber vermeden gitmekleri oynamak.
Durmak,
Öylece kalakalmak.
Bahriye Eldemir
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder