Pencerelerde beklediğim kimse değil kendimim.
Özenle perdeler arkasından bakıp gözlediğim, arada havalandırmak için açtığım pencerenin önündeki çiçeklerle konuşup az kaldı diyerek suladığım hislerim.
Her zaman aradığım, yabancılığıyla uzakta kalan benliğim.
Ne zaman geleceğini bilmediğim.
Ama hep pencerelerde sabırla beklediğim..
Pencerelerde beklediğim kimse değil,
Kendimim.
Bahriye Eldemir
Yüreğine sağlık...
YanıtlaSilKeşke daha uzun olsaydı, tadımlık oldu bu tadı damağımda kaldı :(
Teşekkür Ederim...
SilDiğer yazılarla devamı gelecek inşallah