Kelebek

Bir kelebek gibi uçup gitmek fikri kapı aralarından sızıyor aklımızın derinlerine. Uçmak ve uzak diyarlardaki bir şiirin satır aralarında nefes almak, her şeyi öteleyen herkesten kaçmak çok cazip gelmenin ötesinde yaşıyor. Bir kanatlara sahip olsam düşüncesi o kadar yer ediyor ki zihnimde bir sabah bir kuş olabileceğimi hissediyorum sanki.
Bir çiçeğin yapraklarında yaşamak ve sevgiyi sarı bir taç yaprağında bulmak küçük bir hayat belirtisi hissettiriyor kendinde. İste bu yüzden bir toz tanesi kadar sevgi bile insanı kanatlandıracak kadar dert sahibi yapıp uzak diyarlara davetiye çıkarıyor. Çünkü insanı en çok uzak diyarlar seviyor, uzak diyarlar küçük bir kızın soğukta üşümesi gibi sarıp sarmalıyor. Kelebek olmak düşüncesi zihnimin içinde uçuşuyor ve en uzağa doğru göz kapaklarımın ardından benliğimi götürüyor. Engel olmuyorum bu gidişe ve endişeye. Sadece masmavi bir gökyüzünde bir tutam nefes arıyorum sanki çekmecelerin diplerinde.

Bir kelebek.
Bir gökyüzü.
Bir tutam nefes.
İstediğim sadece bu.

Bahriye Eldemir